Historia wydziału

KORZENIE WYDZIAŁU

1826

W Warszawie za czasów Królestwa Polskiego została utworzona Szkoła przygotowawcza do (przyszłego) Instytutu Politechnicznego, związana organizacyjnie z Uniwersytetem Warszawskim. Projekt szkoły opracowała Rada Politechniczna pod przewodnictwem Stanisława Staszica i Ludwika Platera. W 1829 roku w Szkole powstały cztery wydziały, w tym Mechaniczny z trzema katedrami: Mechaniki, Budowy Maszyn i Technologii Mechanicznej. Tą ostatnią kierował profesor August Bernhard. Szkoła zlikwidowana w 1831 roku (jako represja władz carskich za Powstanie Listopadowej). Szkoła Przygotowawcza do Instytutu Politechnicznego zapoczątkowała kształtowanie się zawodowej inteligencji technicznej kraju.

1875

W Lwowskiej Akademii Technicznej powstał Wydział Budowy Maszyn. Wielu absolwentów tej uczelni, przemianowanej w 1894 roku na Szkołę Politechniczną, zasiliło Politechnikę Warszawską po jej powstaniu w 1915 r. Należeli do nich tacy wybitni naukowcy jak profesorowie Ignacy Dąbrowski, Jan Kunstetter, Stanisław Łukaszewicz, Henryk Mierzejewski, Franciszek Suchowolski i Władysław Majewski.

1895

Powstała Średnia Szkoła Mechaniczno-Techniczna M. Miętego, która następnie w latach 1906-1919 nosiła nazwę Szkoły Mechaniczno-Technicznej H. Wawelberga i S. Rotwanda. W roku 1919 nastąpiło upaństwowienie szkoły i zmiana nazwy na Państwowa Szkoła Budowy Maszyn i Elektrotechniki im. H. Wawelberga i S. Rotwanda. W roku 1925 w szkole zostały wyodrębnione dwa wydziały - Mechaniczny i Elektryczny. Absolwenci Wydziału Mechanicznego otrzymywali tytuł technologa-mechanika. Od 1929 roku szkoła nosiła nazwę Państwowej Wyższej Szkoły Budowy Maszyn i Elektrotechniki im. H. Wawelberga i S. Rotwanda. W latach 1930-34 przy ul. św. Andrzeja Boboli 14 został wybudowany budynek Szkoły, w którym zlokalizowano warsztaty szkolne (obecnie Gmach Stary Technologiczny, ul. Narbutta 86). Jednocześnie Wydział Mechaniki został przekształcony w Wydział Budowy Maszyn i rozpoczął się rozwój Sekcji Technologicznej.

1898

Utworzono Warszawski Instytut Politechniczny im. Cara Mikołaja II. W skład Instytutu weszły początkowo trzy wydziały: Mechaniczny, Inżynieryjno-Budowlany i Chemiczny. Wdział Mechaniczny miał swoją siedzibę w Gmachu Mechaniki.

1915

Warszawski Instytut Politechniczny w trakcie działań wojennych został ewakuowany do Moskwy, a w Warszawie (w dniu 2 listopada) powołano Politechnikę Warszawską z czterema wydziałami: Budowlanym, Inżynierii Rolnej, Architektonicznym oraz Budowy Maszyn i Elektrotechniki. Dziekanem tego ostatniego został Stanisław Patschke.

1921

Wydział Budowy Maszyn i Elektrotechniki został podzielony na dwa Wydziały - Elektryczny i Mechaniczny. Dziekanem Wydziału Mechanicznego został inż. Czesław Wituszyński. Na Wydziale wykładali wówczas wybitni naukowcy: profesor Witold Broniewski -wybitny metaloznawca, uczeń Marii Skłodowskiej-Curie i Henri de Chatelier'a; profesor Henryk Mierzejewski - konstruktor obrabiarek, teoretyk i praktyk w dziedzinie obróbki skrawaniem i mechaniki ciał plastycznych oraz profesor Stanisław Płużański - znawca zagadnień technologii budowy maszyn i projektowania zakładów przemysłowych.
Na wydziale Mechanicznym zostało utworzone Laboratorium Obróbki Metali. Zorganizowane od podstaw przez profesora Henryka Mierzejewskiego było pierwszą w Polsce placówką naukowo-dydaktyczną ujmującą kompleksowo problematykę technologii mechanicznej.
W tym czasie na Wydziale Mechanicznym studiowało około 30% studentów Politechniki Warszawskiej.

1922/23

Z inicjatywy profesora H. Mierzejewskiego na Wydziale Mechanicznym Politechniki Warszawskiej została utworzona najpierw Sekcja, a w latach późniejszych - Oddział Technologiczny, z zakładami - Metalurgii i Metaloznawstwa (prof. W . Broniewski) oraz Obróbki Metali (prof. H. Mierzejewski). Okres ten można uważać za początek studiów technologicznych w Politechnice Warszawskiej. Ze szkół tych dwóch profesorów wyszły bowiem zespoły wychowanków, którzy rozwinęli dydaktykę i prace naukowe na przyszłym wydziale technologicznym: profesorowie - Tadeusz Pełczyński, Witold Szymanowski i Kornel Wesołowski oraz docenci - Stanisław Jaślan i Stefan Pokrasen. W tym czasie na Wydziale Mechanicznym powstała również Katedra Zasad Organizacji Pracy i Przedsiębiorstw Przemysłowych, utworzona i kierowana przez profesora Karola Adamieckiego -prekursora naukowej organizacji w Polsce.

1922-1939

W Oddziale Technologicznym Wydziału Mechanicznego ukończyło studia około 200 absolwentów. Należy podkreślić, że w tym okresie niewiele działów technologii stanowiło w pełni ukształtowane specjalności naukowe. Działalność Uczelni została przerwana przez wojnę.

Obecny Gmach Stary Technologiczny. 1934 r.

1939-1944

W trakcie działań wojennych został zniszczony m.in. Gmach Mechaniki Politechniki Warszawskiej.
Wydział Budowy Maszyn Szkoły Wawelberga i Rotwanda został przekształcony przez władze okupacyjne w Szkołę Budowy Maszyn II stopnia. Większość studentów uczestniczyła w działalności konspiracyjnej, w budynku Szkoły odbywały się komplety tajnego nauczania.
W 1942 roku na terenie Politechniki została utworzona przez władze okupacyjne Państwowa Wyższa Szkoła Techniczna z pięcioma wydziałami: Budownictwa, Elektrycznym, Chemii Technicznej, Mierniczym oraz Budowy Maszyn. W skład Wydziału Budowy Maszyn wchodziły dwa oddziały - Konstrukcyjny i Technologiczny.

1945

Po zakończeniu wojny Wydział Mechaniczny Politechniki Warszawskiej wznowił działalność. Została zachowana jego struktura z podziałem na dwa oddziały - Konstrukcyjny i Technologiczny. W okresie okupacji niemieckiej na Wydziale Mechanicznym PW studia technologiczne oparte na programach przedwojennych ukończyło konspiracyjnie 55 studentów. Istniały trzy technologiczne specjalności dyplomowania: Metaloznawstwo (prof. K. Wesołowski), Obrabiarki do Metali (prof. W. Szymanowski), Obróbka Skrawaniem (prof. E. Oska).
Po zakończeniu działań wojennych wznowiła też działalność, pod kolejną nazwą, Szkoła Inżynierska im. H. Wawelberga i S. Rotwanda. Miała ona dwa wydziały - Mechaniczny i Elektryczny. Rektorem Szkoły został Ludwig Uzarowicz, a dziekanem Wydziału Mechanicznego - Jan Kunstetter. Od 1946 roku do Szkoły (dotychczas wyłącznie męskiej) zaczęto przyjmować również kobiety.

1947

W 1947 roku Szkoła Inżynierska im. H. Wawelberga i S. Rotwanda uzyskała uprawnienia do nadawania tytułu inżyniera (również wszystkim absolwentom od momentu jej powstania). Została wznowiona, rozpoczęta przed wojną, budowa gmachu przy ul. Narbutta 85 (obecnie Gmach Nowy Technologiczny).

UTWORZENIE WYDZIAŁU MECHANICZNEGO TECHNOLOGICZNEGO

1951

W dniu 1 września 1951 roku, na bazie jednostek organizacyjnych Politechniki Warszawskiej oraz Szkoły Inżynierskiej im. H Wawelberga i S. Rotwanda został utworzony Wydział Mechaniczny Technologiczny. Organizatorem i pierwszym dziekanem Wydziału, w latach 1951-1952, był profesor Witold Szymanowski. W roku akademickim 1951/52 Wydział liczył 9 katedr, w tym 4 dotychczas działające: Obróbki Metali; Skrawania Metali i Pomiarów Warsztatowych; Budowy Obrabiarek; Metaloznawstwa oraz 5 nowo utworzonych: Technologii Budowy Maszyn; Eksploatacji Obrabiarek; Podstaw Obróbki Plastycznej; Podstaw Odlewnictwa, Spawalnictwa.
Początkowo kadra naukowo-dydaktyczna Wydziału liczyła 44 osoby. Stanowili ją samodzielni pracownicy naukowi Politechniki Warszawskiej (5 osób) i Szkoły Inżynierskiej (2 osoby – profesor Ludwig Uzarowicz i profesor Władysław Gwiazdowski) oraz zespół 19 pomocniczych pracowników naukowych i 18 pracowników naukowo-technicznych.
Wydział mieścił się w Gmachu Starym Technologicznym (byłej Szkoły Inżynierskiej) przy ul. Narbutta 86. W latach 1953-54 do dyspozycji Wydziału został częściowo oddany Gmach Nowy Technologiczny przy ul. Narbutta 85.

1952

Wydział podjął się nowego zadania – zorganizowania i uruchomienia studiów magisterskich, obok dotychczasowych 3-letnich studiów inżynierskich.

1953

Powstał Oddział Inżynieryjno-Ekonomiczny oraz uruchomiono nowy, jedyny w tym czasie w Polsce, kierunek studiów inżynieryjno-ekonomicznych. W skład Oddziału weszła Katedra Organizacji, Ekonomiki i Planowania w Przemyśle Budowy Maszyn, stworzona i kierowana przez prof. dr Seweryna Chajtmana.
Początkowo Katedra prowadziła wyłącznie uzupełniające studia magisterskie dla inżynierów. Od 1954 roku wprowadzono jednolite dzienne studia magisterskie, a od 1955 roku – studia magisterskie wieczorowe dla pracujących.
Wyodrębniony został też Oddział Mechaniki Precyzyjnej z trzema specjalnościami; Przyrządy Optyczne, Przyrządy Pomiarowo-Kontrolne oraz Drobne Mechanizmy i Przyrządy Pokładowe.

1954

Na Wydziale zostały uruchomione wyższe techniczne studia zaoczne z dwiema specjalnościami – Technologia Budowy Maszyn oraz Maszyny Robocze Ciężkie.

1960

W wyniku zmian organizacyjnych w Politechnice Warszawskiej nastąpiło m.in. zmniejszenie liczby wydziałów mechanicznych. Do Wydziału Mechanicznego Technologicznego włączono Katedrę Sprzętu Mechanicznego (związaną tradycjami z utworzoną w latach trzydziestych Sekcją Uzbrojenia na Wydziale Mechanicznym, która powstała z trzech katedr specjalizacyjnych dawnego Wydziału Sprzętu Mechanicznego) oraz Katedrę Fizyki „D”.
W tym samym roku utworzono Oddział Inżynieryjno-Ekonomiczny na bazie Katedry Organizacji, Ekonomiki i Planowania w Przemyśle Budowy Maszyn kierowanej przez doc. Seweryna Chajtmana.
Wydział Mechaniczny Technologiczny należał wówczas do największych wydziałów technologicznych w Polsce. Obejmował 14 katedr, w których pracowało 5 profesorów zwyczajnych, 11 profesorów nadzwyczajnych, 22 docentów, 13 zastępców profesorów, 7 wykładowców, 46 adiunktów, 100 starszych asystentów, 31 asystentów, 14 asystentów technicznych i 50 pracowników naukowo-technicznych; łącznie – 299 pracowników
Na Wydziale studiowało wówczas 2300 studentów, w tym na studiach dziennych 1400, na kursach magisterskich i eksternistycznych - około 300 i na studiach zaocznych - około 600.

1962

W Politechnice Warszawskiej został utworzony Wydział Mechaniki Precyzyjnej. W skład Wydziału wszedł Oddział Mechaniki Precyzyjnej Wydziału Mechanicznego Technologicznego.
Po tej reorganizacji Wydział Mechaniczno Technologiczny obejmował 11 katedr: Mechaniki Technicznej; Części Maszyn „C”; Obróbki Metali; Obrabiarek; Technologii Budowy Maszyn; Metaloznawstwa; Obróbki Plastycznej; Odlewnictwa; Spawalnictwa; Sprzętu Mechanicznego oraz Organizacji, Ekonomiki i Planowania w Przemyśle Budowy Maszyn. Poza tym od początku działalności istniał na Wydziale Międzykatedralny Warsztat Doświadczalny Katedr Obróbki Wiórowej.
W nowej strukturze, która ustabilizowała się w 1970 roku, Wydział Mechaniczny Technologiczny zatrudniał około 200 pracowników, w tym 150 nauczycieli akademickich.

1966

Po włączeniu do Politechniki Warszawskiej Wyższej Szkoły Inżynierskiej na Wydziale Mechanicznym Technologicznym zostały wprowadzone wieczorowe i zaoczne studia zawodowe dla pracujących.

1967

W Płocku został otwarty Oddział Zamiejscowy Wydziału Mechanicznego Technologicznego w utworzonej rok wcześniej Filii Politechniki Warszawskiej. Oddział obejmował 3 specjalności: Technologia Budowy Maszyn, Urządzenia Przemysłowe oraz Maszyny i Urządzenia Rolnicze. Kierownictwo Oddziału pełnili kolejno: dr Andrzej Gajewski, doc. Eugeniusz Górski, doc. Ryszard Smerczyński i doc. Jerzy Jeleńkowski, który, po przekształceniu Oddziału w Instytut Mechaniki (w 1967 roku), został jego pierwszym dyrektorem.

1970/71

W roku akademickim 1970/71 nastąpiła, zgodnie z tendencjami ogólnokrajowymi, reorganizacja Politechniki Warszawskiej na strukturę instytutową. Z dotychczasowych jedenastu katedr, działających na Wydziale Mechanicznym Technologicznym, utworzono 6 Instytutów: Technologii Mechanicznej; Technologii Bezwiórowych; Mechaniki Technicznej; Metaloznawstwa; Budowy Sprzętu Mechanicznego oraz Organizacji Zarządzania.
Do Wydziału została włączona Katedra Technologii Mechanicznej Ogólnej i Lotniczej z Wydziału Mechanicznego Energetyki i Lotnictwa, mieszcząca się w Gmachu Nowym Lotniczym przy Al. Niepodległości 222. Katedra, jako Zakład Obróbek Wykańczających i Erozyjnych weszła w skład Instytutu Technologii Mechanicznej.

1973/74

W roku tym nastąpiła programowa reforma studiów. Jej wynikiem było skrócenie okresu studiów magisterskich do 4,5 roku, wprowadzenie nowego kierunku studiów – Organizacja i Zarządzanie Przemysłem oraz zmiany w prowadzonych specjalnościach. Utworzone dwie specjalności – Technologia Maszyn (ze specjalizacjami: Obróbka Skrawaniem, Obróbka Plastyczna, Odlewnictwo, Spawalnictwo, Przetwórstwo Tworzyw Sztucznych, Projektowanie Procesów Technologicznych) oraz Obrabiarki i Urządzenia Technologiczne.

1975

Na Wydziale Mechanicznym Technologicznym uruchomiono nowy kierunek studiów – Inżynieria Materiałowa. Dotychczasowy Instytut Metaloznawstwa został przekształcony w Instytut Technologii Materiałowej na prawach wydziału.

1976

Wydział, pod kierunkiem dziekana prof. dr hab. Stanisława Piwowara, obchodził uroczyście swoje 25-lecie. W okresie 25 lat na Wydziale wypromowano ponad 4500 absolwentów studiów dziennych magisterskich i inżynierskich oraz 1300 absolwentów studiów inżynierskich dla pracujących.

1977-1979

Przejawy zbliżającego się kryzysu społeczno-ekonomicznego w kraju rzutowały także na działalność wyższych uczelni. Nastąpił wyraźny spadek liczby kandydatów na studia technologiczne, zmniejszyło się obciążenie dydaktyczne kadry Wydziału. Mimo to, w tym trudnym okresie Wydział Mechaniczny Technologiczny był drugim co do wielkości, po Wydziale Elektroniki, wydziałem Uczelni; liczył 2200 studentów, w tym 600 na studiach dla pracujących.

1981/82

Rok akademicki rozpoczął się w nowej sytuacji organizacyjnej – z Radą Samorządową, jako ciałem przedstawicielskim zarządzającym Wydziałem i Radą Naukową – ciałem o uprawnieniach naukowych (doktoraty i habilitacje).
Od dnia 14 grudnia, w związku z wprowadzeniem stanu wojennego, działalność Uczelni została zawieszona. Przestały działać organizacje studenckie i związkowe. Wznowienie zajęć nastąpiło 20 stycznia 1982 roku.

1982/83

Ten rok akademicki rozpoczął się na Wydziale na warunkach określonych nową ustawą o szkolnictwie wyższym, z mianowanym dziekanem i Radą Wydziału liczącą 90 osób, w tym 39 profesorów i docentów. Na I rok studiów przyjęto 112 studentów. Na Wydziale Mechanicznym Technologicznym studiowało wówczas 917 studentów na studiach dziennych, 330 na wieczorowych i 79 – na studiach przemiennych we współpracy z Zakładami Mechanicznymi „Ursus”. 30 listopada 1982 roku odbyło się uroczyste posiedzenie Rady Wydziału z okazji 30-lecia Wydziału, kierowanego wówczas przez dziekana prof. dr Pawła Murza-Muchę.

1983/84

Na Wydziale Mechanicznym Technologicznym powstał Samorząd Studencki. W czerwcu 1983 r. z inicjatywy dziekana prof. dr Pawła Murza-Muchy, została powołana Rada Konsultacyjna, do której weszło 20 przedstawicieli zakładów przemysłowych, jednostek badawczo-rozwojowych przemysłu oraz inżynierów – absolwentów Wydziału. Niestety, działalność Rady nie przynosiła spodziewanych efektów w postaci wsparcia Wydziału przez przemysł.

1985

Od sierpnia 1985 roku zaczęła obowiązywać znowelizowana ustawa o szkolnictwie wyższym. W marcu 1986 roku został uchwalony Statut Uczelni. Do Senatu obok dziekana Wydziału, wszedł wybrany przedstawiciel grona profesorów. Dał się zaobserwować dalszy spadek zainteresowania studiami na Wydziale oraz wydłużony okres studiowania. Rok ten zaznaczył się również represjami i zwolnieniami pracowników. Zwolnionych zostało 6 osób, odwołany został również dziekan i prodziekan ds. nauczania.

1987

16 grudnia 1987 roku funkcję dziekańską objął pierwszy dziekan wybrany przez Radę Wydziału prof. dr hab. inż. Stanisław Lis.

1988/89

W roku akademickim 1988/89 uruchomiono na Wydziale nowy kierunek studiów Automatyka i Robotyka ze specjalnością Automatyka Procesów Przemysłowych.

PRZEKSZTAŁCENIE WYDZIAŁU MECHANICZNEGO TECHNOLOGICZNEGO W WYDZIAŁ MECHANICZNY TECHNOLOGII I AUTOMATYZACJI

1989

W dniu 1 grudnia 1989 roku, na wniosek Rady Wydziału, została zmieniona nazwa Wydziału na Mechaniczny Technologii i Automatyzacji. Zaszły także istotne zmiany organizacyjne na Wydziale. Projekt zmian opracowała Komisja ds. Przyszłości Wydziału pod kierownictwem profesora Władysława Włosińskiego. W wyniku zmian na Wydziale utworzone zostały 4 instytuty: Instytut Technologii Mechanicznej, Instytut Technologii Bezwiórowych, Instytut Mechaniki i Konstrukcji – powstały z połączenia instytutów Mechaniki Technicznej oraz Budowy Sprzętu Mechanicznego, a także Instytut Organizacji Systemów Produkcyjnych.
Na Wydziale pracowało łącznie 388 osób, w tym 181 nauczycieli akademickich (20 profesorów i 16 docentów), 140 pracowników inżynieryjno-technicznych oraz 31 pracowników administracyjnych.

1990

Zainicjowano prace nad strategią rozwoju Wydziału. Do strategii włączono, między innymi, priorytetowe kierunki badań oraz długoterminową prognozę rozwoju kadry.
Jednocześnie podjęte zostały szeroko zakrojone prace programowe i organizacyjne nad nową koncepcją studiów, zmierzające w kierunku przekształcenia Wydziału w nowoczesną jednostkę naukowo-dydaktyczną integrującą działalność instytutów reprezentujących nauki techniczne, technologiczne oraz nauki o zarządzaniu.

1991/92

Wydział obchodził uroczyście swoje 40-lecie. W tym roku akademickim na Wydziale studiowało: 679 studentów na 5-letnich magisterskich studiach dziennych, 136 studentów na studiach zaocznych i 68 studentów na studiach magisterskich uzupełniających (Zarządzanie i Marketing). Uruchomione zostały studia doktoranckie. Program i regulamin tych studiów opracował ich pierwszy kierownik – profesor Bogdan Nowicki.
Rok ten zapoczątkował również dynamiczny rozwój współpracy międzynarodowej. W jej ramach Wydział występował początkowo jako uczestnik, a potem jako kontraktor i koordynator wielu projektów (TEMPUS, COPERNICUS, PHARE, TESSA, LEONARDO DA VINCI, SOCRATES). Dzięki tej współpracy każdego roku, do chwili obecnej, wielu studentów i pracowników wyjeżdża na staże i studia za granicę.

1992/93

W tym roku nastąpiło wdrożenie na Wydziale Mechanicznym Technologii i Automatyzacji nowego systemu studiów, zasadniczo różnego od formy dotychczasowej. Po raz pierwszy w Politechnice Warszawskiej elastyczną organizacją studiów dziennych objęto jednocześnie trzy kierunki kształcenia: Automatykę i Robotykę, Mechanikę i Budowę Maszyn oraz Zarządzanie i Marketing. Nowa organizacja toku studiów otworzyła przed studentami znaczącą indywidualizację nauki poprzez możliwość wyboru jednej z 7 specjalności i jednego z 22 profili studiów, ograniczenie zajęć audytoryjnych do 24 godzin w tygodniu, prawo do wyboru 240 godzin przedmiotów obieralnych i 600 godzin przedmiotów uzupełniających – co stanowiło blisko ? łącznej liczby godzin w programie studiów.

1994

Na Wydziale został powołany Ośrodek Promocji Technologii i Produktywności, pomyślany jako centrum promocyjne dla wysoko zaawansowanych metod projektowania maszyn i urządzeń technologicznych, nowoczesnych technologii elastycznych i komputerowo zintegrowanych systemów wytwarzania, metod zapewniania jakości i produktywności, modelowania systemów produkcyjnych oraz systemów zarządzania przedsiębiorstwem.

1994/95

Wydział Mechaniczny Technologii i Automatyzacji uruchomił w Politechnice Warszawskiej unikalne w skali kraju Studia Równoległe. Studia te umożliwiały najlepszym studentom Politechniki Warszawskiej jednoczesne studiowanie na swym macierzystym kierunku oraz, w trybie wieczorowym, na kierunku Zarządzanie i Marketing prowadzonym przez Instytut Organizacji Systemów Produkcyjnych.

PRZEKSZTAŁCENIE WYDZIAŁU MECHANICZNEGO TECHNOLOGII I AUTOMATYZACJI W WYDZIAŁ INŻYNIERII PRODUKCJI

31.06.1995

Senat Politechniki Warszawskiej przyjął uchwałę o zmianie dotychczasowej nazwy Wydziału Mechanicznego Technologii i Automatyzacji na Wydział Inżynierii Produkcji oraz innych wewnętrznych zmianach organizacyjnych:
- W Instytucie Organizacji Systemów Produkcyjnych – zmiana nazwy Zakładu Technicznego Przygotowań Produkcji na Zakład Badań i Rozwoju Produkcji,
- w Instytucie Technologii Bezwiórowych – zmiana nazwy na Instytut Technologii Materiałowych oraz zmiana nazwy Zakładu Spawalnictwa na Zakład Inżynierii Spajania,
- w Instytucie Technologii Mechanicznej – zmiana nazwy na Instytut Technologii Maszyn, a także zmiana nazwy Zakładu Konstrukcji i Automatyzacji Obrabiarek na Zakład Obrabiarek i Systemów Wytwarzania oraz zmiana nazwy Zakładu Podstaw Skrawania i Narzędzi na Zakład Skrawania i Narzędzi.

1996

Został opracowany nowy program i uruchomiono studia wieczorowe (nabór około 100 osób). Opracowano koncepcję nowego kierunku studiów – Inżynieria Produkcji, łączącego wiedzę z zakresu nauk podstawowych, mechaniki, konstrukcji, tech- nologii oraz zarządzania produkcją. Projekt zakładał studia dwustopniowe (po 7 semestrach absolwent uzyskiwał tytuł inżyniera, a po 10 semestrach – magistra inżyniera). Po konsultacjach międzywydziałowych projekt przedłożono Radzie Głównej Szkolnictwa Wyższego.

1997-2000

Na Wydziale powstało kilka unikalnych laboratoriów: Laboratorium Obrabiarek Erozyjnych, Laboratorium Zautomatyzowanych Systemów Wytwarzania oraz Laboratorium Inżynierii Spajania (w Instytucie Technologii Maszyn), Laboratorium Ergonomii (w Instytucie Organizacji Systemów Produkcyjnych), Laboratorium Szybkiego Prototypowania oraz Laboratorium Technologii Stopów Ciężkich (w Instytucie Mechaniki i Konstrukcji).
W tym samym roku w Politechnice Warszawskiej rozpoczęła się realizacja ogólnouczelnianego Programu Priorytetowego pod nazwą Nowe Technologie. Program umiejscowiono na Wydziale Inżynierii Produkcji, a jego kierownikiem był profesor Bogdan Nowicki. W ramach programu wykonywane były badania dotyczące około 30 tematów, z czego większość przez pracowników Wydziału.

1998

W latach 1997-98, w związku ze złą sytuacją finansową powstał na Wydziale program restrukturyzacyjny. Program zakładał zwiększenie liczby studentów przez nabór na specjalność Inżynieria Produkcji, rozwój studiów doktoranckich, przekształcenie części pomieszczeń warsztatowych w sale dydaktyczne, zmniejszenie zatrudnienia, w tym zamknięcie deficytowych warsztatów doświadczalnych.

1998

Został opracowany program i nastąpiło uruchomienie nowych zaocznych studiów licencjackich na kierunku Zarządzanie i Marketing (nabór około 100 osób). Rada Główna Szkolnictwa Wyższego, pod wpływem nacisków innych uczelni, zmieniła istotne propozycje Wydziału i wpisała do rejestru kierunek Zarządzanie i Inżynieria Produkcji (o niższym poziomie finansowania) zamiast proponowanego przez Wydział kierunku Inżynieria Produkcji. W tej sytuacji Wydział uruchomił specjalność Inżynierii Produkcji w ramach kierunku studiów Mechanika i Budowa Maszyn (nabór 90 osób).
Na studiach doktoranckich uruchomiono nową specjalność Zarządzanie Produkcją, Transfer Technologii i Innowacje Techniczne, która od początku zyskała bardzo dużą popularność.

1999

Na kierunku Zarządzane i Marketing opracowano programy i uruchomiono studia policencjackie (dające stopień magistra inżyniera). Na Wydziale opracowano także założenia i rozpoczęto wdrażanie systemu jakości kształcenia. Zakończono prace projektowe i uzyskano 70% środków finansowych na budowę skrzydła wewnętrznego Gmachu Nowego Technologicznego.

2000

Rozpoczęto budowę studia wewnętrznego Gmachu Nowego Technologicznego (2000 m2, w tym trzy audytoria, sale ćwiczeniowe, komputerowe i laboratoryjne).
Jednocześnie Wydział Inżynierii Produkcji przejął od Wydziału Inżynierii Materiałowej ( w związku z wybudowaniem dla tego Wydziału nowego gmachu przy ul. Wołoskiej) około 1200 m2 powierzchni w Gmachu Nowym Technologicznym. Powierzchnia ta została zagospodarowana na sale dydaktyczne, laboratoria i pomieszczenia pracowników.
W roku 2000 na Wydziale Inżynierii Produkcji studiowało prawie 2600 studentów, w tym 1700 na studiach dziennych, 670 na studiach wieczorowych i zaocznych oraz 255 na studiach dokto-ranckich. Na Wydziale pracowało 300 pracowni- ków, w tym 187 nauczycieli akademickich (36 profesorów i docentów, 77 adiunktów, 31 asystentów i 40 wykładowców).

2004

Oferta uczelniana WIP została rozszerzona o nowy kierunek nauczania „Zarządzanie i Inżynieria Produkcji”, oferujący jednocześnie wiedzę techniczną i organizacyjną.

2006

Instytut Poligrafii zostaje przeniesiony z Wydziału Geodezji i Kartografii na Wydział Inżynierii Produkcji.

2008

Z Wydziału Inżynierii Produkcji wyodrębnia się Wydział Zarządzania Politechniki Warszawskiej. Następuje połączenie Instytutu Poligrafii z Instytutem Mechaniki i Konstrukcji oraz jednoczesne przekształcenie Instytutu Poligrafii w Zakład Technologii Poligraficznych.

2009

Zostaje uruchomiona nowoczesna serwerownia obsługująca kompletnie potrzeby informatyczne WIP.

2010

W wyniku oceny jakości kształcenia przez Państwową Komisję Akredytacyjną na trzech kierunkach kształcenia uzyskano ocenę pozytywną dla Papiernictwa i Poligrafii (do roku akad. 2013/14), Mechaniki i Budowy Maszyn (do 2015/16) oraz Automatyki i Robotyki (do 2016/17). Uzyskanie pozytywnych ocen wiązało się z dużym wysiłkiem organizacyjnym i dostosowaniem kadry do nowych potrzeb.

WIP w liczbach

Wydział Inżynierii Produkcji do roku 1995 znany był jako Wydział Mechaniczny Technologii i Automatyzacji a wcześniej jako wydział Mechaniczny Technologiczny. Należy on do największych wydziałów technologicznych w Polsce. W 2006 r. studiowało na nim ponad 2800 studentów i ponad dziewięćdziesięciu doktorantów. Po wydzieleniu się Wydziału Zarządzania liczba ta nieco spadła i obecnie wynosi około 2400 studentów.

Obecnie Na Wydziale pracuje łącznie ponad 250 pracowników, w tym ponad 150 naukowo-dydaktycznych, a wśród nich 27 profesorów i doktorów habilitowanych.

Wielu wybitnych polskich naukowców pracowało, bądź wywodziło się z tego Wydziału. Wśród nich znajdują się między innymi takie znakomitości, jak prof. Adamiecki - prekursor nauki o zarządzaniu, prof. Mierzejewski - światowej klasy naukowiec i konstruktor obrabiarek, prof. Pełczyński, prof. Marciniak (dr hc. PW) i prof. Skarbiński (dr hc. PŁ) - światowej klasy naukowcy i inżynierowie z zakresu obróbki plastycznej metali oraz odlewnictwa.

Członkami Polskiej Akademii Nauk są aktualnie: prof. Zdzisław Marciniak i prof. Władysław Włosiński, który jest także członkiem zagranicznym Chińskiej Akademii Nauk Technicznych – wybitni naukowcy i praktycy z zakresu obróbki plastycznej metali oraz inżynierii spajania metali.

Wydział wypromował dotychczas blisko 470 doktorów nauk technicznych i ekonomicznych i 90 doktorów habilitowanych nauk technicznych.

Wydział może poszczycić się jedną z najliczniejszych wśród wydziałów technologicznych kadrą profesorów i doktorów habilitowanych oraz uprawnieniami do nadawania stopni naukowych: doktora i doktora habilitowanego nauk technicznych w dziedzinie „Budowa i Eksploatacja Maszyn” oraz „Mechanika”, doktora nauk ekonomicznych w dziedzinie „Nauki o Zarządzaniu” (do 2008 roku, kiedy wydzielił się „Wydział Zarządzania”).
 

PRZEKSZTAŁCENIE WYDZIAŁU INŻYNIERII PRODUKCJI W WYDZIAŁ MECHANICZNY TECHNOLOGICZNY

Zgodnie z zarządzeniem nr 59/2021 Rektora PW z dnia 30 czerwca 2021 r. Wydział Inżynierii Produkcji z dniem 1 sierpnia 2021 r. powraca do swej dawnej nazwy: Wydział Mechaniczny Technologiczny.